Το Νέο Κέντρο και η οριοθέτηση της Αριστεράς

Το κυριότερο πολιτικό θέμα του κεντροαριστερού πολιτικού χώρου που τίθεται στη σημερινή συγκυρία, είτε ευθέως είτε υποδορίως, αφορά στην ενδεχόμενη συγχώνευση του ΚΙΝ.ΑΛ. με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κεντρικό επιχείρημα για την προτεινόμενη συγχώνευση εστιάζει στην ύπαρξη ενός κοινού παρονομαστή μεταξύ τους. Αυτοί που επικαλούνται τον κοινό παρονομαστή βασίζουν το επιχείρημά τους στο προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα των δύο κομμάτων. Αλλά το ΚΙΝ.ΑΛ., ως ΠΑΣΟΚ, έχει πολιτικά πεπραγμένα που συγκροτούν καθαρά την προοδευτική του φυσιογνωμία: εξισορρόπησε κοινωνικά την Ελλάδα και την οδήγησε σε ταχεία διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης με κύριο εργαλείο την αύξηση του δημόσιου χρέους στην πρώτη περίοδο, το οποίο όμως σταθεροποίησε στη δεύτερη περίοδο και παρέδωσε την Ελλάδα του 2004, στο καλύτερο σημείο της νεότερης Ιστορίας της. Ωστόσο, το σημερινό ΚΙΝ.ΑΛ. δεν έχει σχέση με το ιστορικό ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη πλευρά, τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, ως αμιγώς αριστερής κυβέρνησης (για πρώτη φορά), είναι απογοητευτικά και εξαιρετικά επιζήμια για τη χώρα, όπως πιστοποιείται και από τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα. Παρ’ όλα αυτά, πράγματι υπάρχει ένα κοινό στοιχείο μεταξύ των δύο κομμάτων: η πολιτική πλατφόρμα της λαϊκίστικης Αριστεράς, οι οπαδοί της οποίας μετανάστευσαν από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ στο μεγαλύτερο μέρος τους - και ένα μικρό τμήμα παραμένει στο σημερινό ΚΙΝ.ΑΛ. Η συγκέντρωση της λαϊκίστικης Αριστεράς στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί νομοτέλεια, θα επαναοριοθετήσει το πολιτικό φάσμα και θα απελευθερώσει τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας οι οποίες θα συγκροτήσουν τον φιλελεύθερο πόλο του πολιτικού συστήματος. Αυτός θα είναι το Νέο Κέντρο.